پیش از آن در دوران حکام آل بویه، شهر اصفهان به سبب وجود "بیمارستان بزرگ اصفهان" در زمره پایگاه های معتبر پزشکی جهان اسلام، اشتهار یافته بود و پزشکان مشهوری چون ابن مندویه اصفهانی در این بیمارستان کرسی طبابت داشتند. ابن مندویه از طلایه داران مکتب طبی اصفهان بشمار می آید.
با روی کار آمدن سلسله صفویه و انتخاب اصفهان به عنوان پایتخت، خدمات رفاهی و عمرانی بسیاری در این شهر انجام گرفت. با ساخت میدان نقش جهان وگسترش بازار بزرگ اصفهان، چندین مدرسه، مکتبخانه، مسجد، حمام، دارالمساکین و همچنین دارالشفا در گوشه و کنار این بازار احداث گردید.
بر اساس گزارش سیاح فرانسوی، شاردن، در ضلع شمالی بازار اصفهان، بیمارستانی وجود داشته که مردم اصفهان آن را "دارالشفا "می نامیدند. وی این بیمارستان را چنین توصیف می کند: « بیمارستان در باغی مصفا واقع شده است. دورتا دور این باغ 80 اتاق کوچک و زیبا در دوطبقه بنا شده است. اما بیماران این بیمارستان روزانه مداوا می شوند و کسی در آن بستری نمی باشد، مگر هشت نفر بیمار روانی که در این بیمارستان زندگی می کنند و به دلیل وخامت حال این بیماران، غل و زنجیر به پای آنان بسته شده است. اعضای این بیمارستان عبارت از یک نفر پزشک، داروساز، ملا، آشپز، جاروکش و دربان می باشند( شاردن، 1362: 81-82).. ادامه مطالب به پیوست ارائه شده است