حکومت ملی
اساس حکومت ها را می توان احتیاجات جمعی از مردم به یکدیگر دانست، این احتیاجات توسط افراد و یا با بهره برداری از محیط زندگی بر آورده می شد؛ به عبارتی مردم با توافق و قرارداد با یکدیگر زندگی کرده و یک کل واحد یا اتحادیه را تشکیل می دادند. ارسطو معتقد است؛ کشور (حکومت ملی)، عالی ترین اتحادیه است که مابقی گروه ها و جماعات را در بر می گیرد.
حکومت ملی دارای ویژگی هایی چون جمعیت، قلمرو، اقتدار، حاکمیت و استقلال می باشد و هدف از آن ایجاد رفاه، آسایش، امنیت و آزادی برای مردم می باشد. جوامع کوچک تر برای حفظ و تداوم بقا و یا برتری جویی نسبت به سایر اقوام، ناگزیر به هم پیمانی با یکدیگر و ایجاد حکومت ملی شدند. با بزرگ شدن اجتماعات و وسعت یا فتن سرزمین ها و ایجاد حکومت ملی برای مردمانی که دارای آداب و رسوم و سابقه ی تاریخی مشترک بودند، کلیه قوا در مرکز واحدی به نام پایتخت متمرکز شده و کار هدایت و رهبری جامعه را از آن جا عهده دار شدند.